Aleksandra Pawłowska

Tytułowe (Prze)jaśnienia odwołują się do dostrzegalnych momentów w rzeczywistości, która wraz z upływem czasu się zmienia: jak autor, jak odbiorca, jak delikatny japoński papier, z którego wykonana jest książka, a który chłonie namacalny ślad użytkowania. Chłonie życie. Fotografie nie tworzą linearnej opowieści, jednak przeplecione są obrazami morza: fal, które stanowią jasny przykład niepowtarzalności. Niepowtarzalności zauważonych zjawisk, dynamiki rzeczywistości. Fale uspokajają się wraz z narracją. Oddaję hołd temu, co przemija. By umiejscowić siebie w tym wszechświecie, by opisać to co ulotne, by daną chwilę zatrzymać przy życiu pod postacią fotografii, czy haiku, które dopełnia cały projekt. Tekst rozjaśnia odbiorcy cały  kontekst, potęgując sensoryczne wrażenia danej, rejestrowanej chwili.

Film i muzyka: Michał Biegański