Magdalena Nowicka

Praca “Ja – owłosione zwierzę” porusza motywy bardzo mi bliskie. Pamięć, wspomnienia, pozostałości, strata. Głównym medium pracy są włosy ludzkie. My ludzie jako owłosione zwierzęta w drodze ewolucji wykształciliśmy barierę biologiczna, która w sposób fizyczny jest reprezentowana przez włosy.

Praca nawiązuje do straty najukochańszej babci i braku pożegnania z nią. Podczas performance „Rytuał 2020” dokonuję ofiary ze swoich włosów, w których była zapisana pamięć jej dotyku. W ten sposób się z nią żegnam. Obcięcie włosów jest nie tylko symboliczną formą odcięcia się od pamięci o braku możliwości pożegnania ale i stworzeniem nowej szczególnej więzi ze zmarłą. Włosy następnie zostały wplecione w wieniec „żałobny” – własnoręcznie wykonany obiekt artystyczny (abject art.) z włosów ludzkich, zbieranych w zakładach fryzjerskich i od osób prywatnych w czasie pandemii Covid-19. Powstał krąg tworzący połączenie/zamknięcie nas ludzi – owłosionych zwierząt, cierpiących na głód dotyku, który szczególnie teraz stał się zakazanym aktem społecznym. Wieniec „Bez tytułu 2020” został zaprezentowany podczas obrony i przybrał formę pomnika pamięci o bieżących wydarzeniach. Aneks fotograficzny tworzą „Sekrety” są fotoinstalacją w skład której wchodzi czarno – biała fotografia (130 cm x 200 cm), „Ślad 2020”,czarno – białe wideo „Slow motion, 2020” [Slow motion – to zarówno tytuł jak i styl jakim zostało wykonane wideo]. W filmie w pewnym momencie przelatuje jaskółka, chcę wierzyć iż jest to wiadomość od babci. W symbolizmie jaskółka oznacza powrót do domu. Jest opiekunką ogniska domowego i patronem łączenia rodzin. Ostatnim elementem składowym są obiekty przedstawione w formie sekretników. Ukazują one moje wspomnienia o babci i jej dotyku. Elementy skryte pod barierą szkła i gleby przenoszą mnie w przeszłość, kiedy wszystko było proste i beztroskie. Bariera, szkło/gleba ma odbiorcy dać poczucie, że dotyk danych przedmiotów jest zarezerwowany tylko dla znających dany sekret/wspomnienie. Nam pozostaje się tylko domyślać jakie skutki niesie za sobą pandemia i brak dotyku dla przyszłości. Artyści i twórcy na całym świecie snują domysły jak obecny stan wpłynie na sztukę, jak coś tak naturalnego społecznie jak dotyk zmieni swój kontekst a jego
brak zostanie symbolem tych czasów.