Patrycja Gotszling

Głównymi reprezentantami scen śniadaniowych był Pieter i Willem Claesz Heda. Cechą charakterystyczną martwych natur z okresu 1620-1640 była monochromatyczna kolorystyka w tonach brązów, szarości i zieleni. Pomimo ograniczonej palety barw potrafili oni oddać realizm przedstawienia poprzez refleksy światła odbitego na przedmiotach. Symbolika martwych natur często odnosiła się do religii: Jabłko na przykład nawiązywało do zmartwychwstania Chrystusa, gnijące owoce i krążące nad nimi muchy symbolizowały przemijanie i śmierć / siłę zła. Malarze martwych natur to iluzjoniści, którzy z szwajcarską precyzją starają się odbiorcę oczarować realnością przedstawienia. Komponowali obraz na przekątnej biegnącej od strony lewej do prawej. Punktem mojego zainteresowania w martwych naturach była ich perspektywa naturalna tak jakbyśmy patrzyli gołym okiem, która aż do XX wieku pozostała niezmieniona.

Projektowanie 3D to dziedzina grafiki komputerowej zajmująca się wizualizacją trójwymiarowych obiektów. Obiekt jest budowany z wielokątów, które mają wspólne wierzchołki. Podczas modelowania obiektom można nadać kolor z dostępnej palety barwnej dla usprawnienia pracy projektowej. Następnie stworzony projekt poddaję się renderowaniu, w wyniku czego powstaje trójwymiarowy model fotograficznej jakości. Podczas renderowania ustala się odbicia, cienie, załamania światła, wpływy atmosfery (w tym mgła), efekty wolumetryczne, które wpływają na ostateczny wygenerowany przez komputer realizm obrazu.

Projekt odnosi się do tematu żywności, która jest paliwem dla ciała dostarczając mu na co dzień potrzebnych składników.

Korporacje produkujące żywność inwestują w reklamę, która ma na celu wytworzyć sztuczną potrzebę, której się nie oprą klienci. Inwestycje te stosują różne taktyki w pozyskiwaniu klienta. Jedna z nich podkreśla wyjątkowość produktu i fakt, że jest on wyprodukowany specjalnie dla nas. Zawiera lepszy posmak, jest bardziej gęsty lub chrupki, pełny smaku. W ten sposób pobudzana jest nasza wyobraźnia do stopnia, w którym chcemy spróbować wszystkich smaków. W reklamach telewizyjnych główny bohater jest szczęśliwy, wypoczęty, energiczny, bo zjadł reklamowany produkt, co utrwala pozytywne emocje i chęć utożsamiania się z bohaterem. Innym sposobem na nasz apetyt jest powoływanie się na autorytet specjalisty w danej dziedzinie lub na znaną aktorkę. Najczęstszą techniką reklamy stosowaną obecnie jest podkreślanie naturalnych składników produktu. Problem w tym, że większość społeczeństwa nie wie, co oznaczają symbole na opakowaniach żywności, ani co naprawdę znajduje się w jedzeniu i to właśnie o tym jest mój projekt. O jedzeniu które jest, ale które nigdy nim nie było.